Met zijn met gif gevulde kaken en een plomp, borstelig lijf, is de mierenleeuw gedurende zijn drie jaar van zijn larvefase een agressief roofdier, met een vindingrijke manier om zijn prooi in een hinderlaag te lokken.
Op een zonnige plaats, uit de wind en de regen, bakent dit sluwe roofdier met zijn poten een cirkel af in het losse zand. Hij beweegt zich achteruit en werkt in een spiraal. Hij blijft graven, gooit het uitgegraven materiaal eruit met zijn kop, totdat hij een trechtervormige kuil heeft gemaakt van ongeveer 7,5 cm breed en 5 cm diep.
De larve van de mierenleeuw blijft op de bodem, waarin hij zichzelf onderin verstopt. Het enige wat van deze kleine rover soms nog te zien is zijn de enorme grote kaken die net boven het zand uitsteken. Een argeloze mier valt in deze kuil en kan daar door de steile wanden niet snel genoeg uit komen. De larve van de mierenleeuw stort zich meteen op deze lekkernij. De stille getuigen van dit drama, de leeggezogen mieren, zijn regelmatig in de Loonse en Drunense Duinen te zien.
Een volwassen mierenleeuw leeft maar enkele weken. Na het paren legt het vrouwtje haar eitjes in zand en sterft dan.
@Natuurgids
